Eind 1975 van MHO naar MLTB de Kooy

Teleurstelling, na ontslag uit het marine hospitaal werd ik bij het marine luchtvaart technisch bedrijf op de Kooy geplaatst, terwijl ik viel onder SMD. Even geen operationele functie.

Het MLTB werd door militairen op de Kooy niet aantrekkelijk gevonden, niet operationeel en met prikklokken. 

Dat bleek al snel verschrikkelijk mee te vallen want ik werd geplaatst bij Hein Klok in de radiowerkplaats, een betere chef kon je je niet wensen.

Met de prikklok had ik weinig te maken want dat regelde Hein. Hij vroeg me te beginnen met de reparatie van een paar UHF transmitter receivers, ik meen ARC 27, en radar hoogtemeters.

Omdat er spoed op stond ging ik snel aan mijn werk en meldde al snel dat ik er een paar gerepareerd had.

Hein remde me echter gelijk af want het was niet de bedoeling dat dit snel zou gebeuren want per toestel moest er 30 uur geklokt worden dus het was niet de bedoeling dat ik er meer dan een per week de deur uit deed. 

Nu begreep ik ook waarom mijn collega Jos Hamers zo weinig aanwezig was. Jos was een bijzonder mens die vond dat de marine er voor hem was en niet andersom. Op de een of andere manier had hij geregeld dat hij walplaatser was en hij woonde in Limburg!!!!!! Jos kwam maandags altijd per eerste reisgelegenheid hetgeen betekende dat hij maandagmiddag na de lunch en een biertje in het verblijf op het werk verscheen.

Maandag, dinsdag en donderdag was hij boordplaaatser want hij had wel een bedje als boordplaatser.

Woensdag middag vertrok hij naar Limburg om donderdag later weer te verschijnen en vrijdag weer vroeg in de middag te vertrekken.

Om mijn dag te vullen was ik een winkeltje begonnen in (auto)radio's, casetterecorders e.d. in de werkplaats en deed er wat reparatie werk aan TV's e.d.

Al snel vroeg Wout Denekamp of ik niet samen met hem tapbaas wilde worden in het korporaalsverblijf in het toenmalige K14 want ik had nog wel wat tijd over. Bijkomend voordeel was dat ik ook vrij van schipperswacht zou zijn.

De nachten waren regelmatig nogal kort want er werd niet echt de hand gehouden aan sluitingstijden.

Ook dit was geen probleem want Kees de metaalbewerker had een opslagplaats die afgesloten kon worden met stellages waar hij een matras had neergelegd. Als ik dan een extra uurtje slaap nodig had dan sloot Kees me op in die opslagplaats en zocht ik de matras op.

Al snel bleek dus dat het leven bij het MLTB helemaal niet slecht was en ook de burgermedewerkers waren heel leuke collega's.

Intussen was ik wel verlost van mijn gezondheidsprobleem, vertigo waardoor ik van boord was gehaald maar kreeg ik steeds meer rugklachten en dan vooral last van zenuwpijn vanuit mijn heup naar mijn voet waardoor ik weer bij jonkheer Boreel, de neuroloog in het marine hospitaal belandde. Ik meldde dat die problemen waren begonnen de dag na mijn rugpunctie maar volgens Boreel was dat onmogelijk.

Wordt vervolgd.

26 oktober 1975 niet geplande overplaatsing vanaf de Tjerk Hiddes door opname MHO.

Marine hospitaal Overveen. Van vertigo en een ruggemergpunctie naar hernia.

Tijdens de laatste oefeningen op de Noordzee met de Hiddes ging er opeens iets mis.
Ik stond met de vouwstok met blad in de hand tijdens het vouwen toen opeens de hele wereld begon te draaien. Ik moest snel een collega roepen om de vouwstok over te nemen.
Een aantal minuten lang bleef alles draaien en toen dit voorbij was voelde ik me lange tijd misselijk.
Dus naar de ziekenboeg en daar werd samen met de vlieger Zurcher besloten dat ik na binnenkomst naar het Marine hospitaal in Overveen zou gaan voor onderzoek.
Ik dus de maandag na binnenkomst naar Overveen. In het hospitaal aangekomen vertelde ik in de polikliniek dat er een afspraak was gemaakt vanuit de tjerk Hiddes. Er was hier echter niets bekend.
Na veel heen en weer gebel kreeg ik te horen dat ik me niet in de polikliniek had moeten melden maar dat ik werd verwacht bij afdling opname. Goeie ouwe Zurcher had dat dus blijkbaar geregeld zonder mij in te lichten.
Ik maakte kennis met jonkheer Boreel, de neuroloog daar om "geboreliseerd" te worden. Er werd snel een bedje geregeld en een "ziekenhuis uniform" en men begon met verschillende onderzoeken.
Ik was blijkbaar toch wel heel gezond want in eerste instantie kon men niets vinden en uiteindelijk moest ik een ruggemerg punctie ondergaan om ruggemerg vocht te kunnen onderzoeken. dit om te zien of het wel goed zat met die paar hersencellen van me.
Boreel had een nieuwe assistent dus dit was blijkbaar een goede gelegenheid om hem ervaring op te doen want hij moest de punctie uitvoeren. Het ging allemaal niet echt vlotjes maar uiteindelijk lukte het hem om ruggemergvocht af te nemen en na onderzoek bleek ook dit vocht niormaal te zijn.
Men had gewaarschuwd dat ik na afloop, na een nacht plat ligggen, hoofdpijn zou kunnen hebben maar het kon allemaal geen kwaad.
De volgende dag echter had ik opeens een felle pijn vanuit mijn rug naar mijn voet. Intussen was de diagnose een virus infectie aan het evenwichts orgaan, vertigo, iets wat vanzelf overgaat.

Ik werd naar huis gestuurd met de mededeling dat de pijn een soort inbeelding was en dat het onmogelijk was dat dit kwam door de ruggemerg punctie. Inmiddels was ik zeer tegen mijn zin wel overgeplaatst van de Hiddes naar SMD.
Uiteindelijk na veel ontkenningen en veel onderzoeken later bleek dat ik wel degelijk een hernia had opgelopen maar daarover en mijn ervaringen in het ziekenhuis in een volgend blog aflevering.

september 1975, Tjerk hiddes, oefeningen met Tijgerhaai, hoistex

Tussen 22 en 26 september oefeningen met schepen van de Roofdier klasse, Limburg en Tijgerhaai waarna op 29 en 30 september oefening Net Highwood.
Met de Wasp boordhelicopter werden hoistex oefeningen uitgevoerd met de Tijgerhaai.
Diezelfde Tijgerhaai kwam ook langszij, goed voor een paar foto's

iemand opppikken of afzetten met de Wasp aan boord van de Tijgerhaai

Ook een leuke ervaring, de Tijgerhaai langszij.

12 tot 15 september 1975, Tjerk Hiddes in Aarhus

25 juli vertrok de Hiddes voor een maand durende opwerkperiode zonder buitenlandse havens en ook werd er van 1 tot 5 september geoefend.

Van 8 september tot 19 september oefende het schip met het eskader en werd de enige buitenlandse haven Aarhus van 12 tot 15 september bezocht.

Bepaald geen enerverend programma en ook Aarhus was geen stad waar ik veel herinneringen aan overgehouden heb.

Het enige wat ik me kan herinneren van Aarhus is dat Henk Wiggers kontakt had gemaakt met een plaatselijk gezin, Henk had uitzonderlijke regel talenten, en die had ons uitgenodigd thuis voor een diner.

Ze hadden een bijzonder aantrekkelijke dochter die zorgde dat het een geslaagde avond werd.

volgens mij zijn dit foto's van Aarhus maar ik weet het niet zeker

Tjerk Hiddes, deklanding met de Wasp.

Goed te zien hoe klein het helidek was door die dieptebom mortieren.
Tijdens de midlife modificatie werden deze mortieren verwijderd.

Men vuurde die mortieren graag af naar voren over het schip. Bij zo'n schietoefening moest de hangaardeur gesloten worden. Ik vond het niet prettig als ik in de hangaar stond terwijl ze die dingen afvuurden.

1975, Tjerk Hiddes, brandweermannen op post.

Vliegrol op post. Henk Wiggers en ik met brandweer laarzen. In die tijd waren wij aangewezen om in geval van voorzorgslanding een brandweerpak aan te trekken en buiten op het vliegdek voor de dichte hangaardeur op post te gaan staan voor de alnding om als eersten de bemanning uit de eventueel gecrashte brandende heli te halen.
Het kwam blijkbaar toen niet bij de leiding op dat er bij een crash voor ons ook niet veel kans op overleving zou zijn.

Henk Wiggers trok zich van niemand iets aan. Op een gegeven moment kwam de commandant op het vliegdek, riep Henk hem toe "hé ouwe heb je je zwemvest ingeslikt?" 

Een andere dag waren we na het nachtvliegen nog even naar het korporaalsverblijf gegaan voor een afzakkertje. Na een paar alcoholische versnaperingen verlieten we het verblijf voorin om onze hut op te zoeken. Bij het passeren van de longroom zei Henk "we nemen er hier nog een" en hij stapte de longroom binnen waar op dat moment de vlieger en de VDO verbleven die het duidelijk niet met elkaar eens waren. Henk zei goedenavond en bestelde een drankje. De officieren waren perplex en wisten niets anders te doen dan ons iets in te schenken. Ze vonden wel dat we na het drankje ons bedje moesten opzoeken en vroegen Henk om de drankjes te betalen waarop Henk zei "schrijf het maar op mijn naam" waarna we de longroom verlieten.

Op de een of andere manier kon Henk zich alles veroorloven, alles werd geaccepteerd, het verbaasde me dan ook dat ik hem later tegen kwam als LTZ1 want dat heeft hij niet bereikt door zijn militaire aard en eigenschappen.

21 juli 1975, geplaatst aan boord van Tjerk Hiddes

Na twee maanden plaatsing op De Kooy van 22 mei tot 20 juli 1975 werd ik geplaatst op de Tjerk Hiddes. Dat was even wennen na de luxe van de Poolster met bijvoorbeeld een viermans slaapverblijf voor de BVP. Op de Hiddes moest je een slaapverblijf delen met als ik me goed herinner 60 man, een heel klein korporaals verblijf voorin en een heel klein BVP kantoor.
Na de MLM kwam er wat meer ruimte op de van Speijk fregatten.
Ook moest ik wennen aan het vliegdek en de hangaar. Op de Poolster klapten we de hekken na het uitvaren en haalden we ze weer op voor binnenkomst. Nu moest dit elke keer gebeuren voor en na vliegrol.
Op de Poolster reden we de wasp als we er maar een aan boord hadden met gespreide bladen naar binnen.
Daar ook geen gulden schot met de kabels om de kist te rangen.
Maar alles went snel en ik vond dat de Tjerk Hiddes weer veel rustiger was met slecht weer dan de Poolster.

Deze vaarperiode had ik als chef BVP Fred Stada, als elekromonteur Henk Wiggers en Peter Houterman zat ook in deze BVP.
De vlieger die eerste reis was den Ouden.

25 juli voeren we uit voor een maand opwerkperiode en voor een van de eerste vluchten werd ik door de vlieger den Ouden geroepen. Hij had een klacht, storing op de UHF.
Was snel opgelost, even de squelch switch omgezet. Begon hij te klagen dat ik de kist niet goed geinspekteerd had. Je begrijpt dat hij niet mijn favoriete vlieger was.

22 mei 1975 overplaatsing van Poolster naar VSQ860 omdat de Poolster in onderhoud ging.

Ik dacht even een rustige walplaatsing te hebben na de overplaatsing van de Poolster naar VSQ 860 maar toen ik op een maandag morgen van huis kwam moest ik me gelijk bij Veentjer de CDT melden.
Er was weer eens een radiomonteur uitgevallen en Veentjer vertelde me gelijk een vliegoveral aan te trekken om op te vliegen aan boord van een fregat voor de kust.
Het fregat was schip van de wacht en die week waren er HDO/VDO kwalificaties aan boord.
Ik vertelde Veentjer dat ik niets bij me had en 40 km naar huis rijden was ook geen optie.
Veentjer vertelde dat ik aan boord alleen maar zonodig een handtekening moest zetten en me verder niet met vliegoperaties hoefde te bemoeien.
Ik moest maar een tandeborstel, een handdoek en onderbroek aan boord regelen.

Dus een vliegoveral, helm en zwemvest geregeld en ingestapt. Eenmaal aan boord lichtte ik de mannen van de BVP in en ik meen Herman Hofte had een luie stoel in de hangaar staan waarin ik rustig mijn meegebrachte krantje kon lezen.
Jimmy Zwitser, de chef BVP kwam me echter al snel vertellen dat ik de normale radiomonteur taken zoals de telebrief inpluggen, torpex e.d. moest vervullen ondanks dat het een dubbele BVP was en de andere mannen helemaal geen probleem hadden dit te doen.
Ik hem nog eens uitgelegd dat hij hoog en laag kon springen maar dat volgens Veentjer enkel mijn aanwezigheid op prijs zou worden gesteld en dat ik geen intentie had om zonder enige extra kleding mezelf vuil te maken.
Jimmy was furieus en schreeuwde zelfs dat ik dan wel kon vertrekken waarop ik hem antwoordde dat ik daar op de Noordzee moeilijk kon afstappen.
Jim had ook geen steun van zijn mannen want die vonden het prachtig en deden alles om het mij naar de zin te maken.
Intussen was er een bedje geregeld in de ziekenboeg en maakte ik me op voor een weekje aan boord totdat ik aan het einde van de dag opeens een melding kreeg dat ik af zou vliegen met een heli van VSQ 860.
Eind goed al goed

Toen hadden we nog wat materiaal om formatie te vliegen.
8 wasp's en 4 Agusta Bell's in formatie boven Noord Holland.
Ik mocht meevliegen in de Wasp 244, mooie ervaring.

1975, Poolster, redding op zee.

Een rustige dag op de Noordzee totdat er een Agusta Bell in zicht kwam. We zagen een mecano gebaren maken en wijzen in een bepaalde richting. Even later kregen we te horen dat onze assistentie was gevraagd omdat er een bootje was gevonden met twee vermiste personen.

De twee mannen zijn toen opgepikt door de Poolster en als ik me het verhaal goed herinner waren ze de Noordzee op gevaren om iemand te bezoeken die daar was gaan vissen. Ze hadden totaal geen ervaring en hadden blijkbaar het idee dat de Noordzee net zo groot was als de Loosdrechtse plassen.  In ieder geval was op een gegeven moment hun brandstof op en hebben ze een tijdje rondgedobberd.

Doordat ze vermist waren gemeld was een zoektocht opgestart en hadden ze geluk dat ze werden gevonden.

Dieptebom gelanceerd vanaf de Poolster

Een keer meegemaakt dat de alleskunner  Poolster een dieptebom heeft gelanceerd. Toen deze foto gemaakt vanaf het vliegdek.
Maximum vaarsnelheid en ondanks dat was de ontploffing niet ver achter  het schip. Er was schade zoals kapotte TL buizen.

Poolster 1974. Toen we nog een eskader hadden.

Niet de beste kwalitieit luchtfoto maar een leuke herinnering aan het echte eskader met Poolster, Zeven Provinciën, drie jagers en vier van Speijck klasse fregatten

Paaltje pikken.

Poolster, Invergordon

Niet alle havens zijn populair en Invergordon is er zo een.

Dit hoofdstuk ook geen stapverhalen want er was weinig te beleven en zo kan ik me ook van mijn culturele kant laten zien.

Hierbij een aantal foto's uit die zeventiger jaren van Invergordon en Inverness om te laten zien hoe saai het daar was.

Ik heb natuurlijk wel een paar glazen whisky geproefd maar daar werd de bediening van mijn fototoestel niet beter van LOL.

De Poolster afgemeerd in Invergordon

Invergordon vanaf het schip gezien

Inverness.

Poolster, berging van Canadese Seaking.

Tijdens een oefening voor de Nederlandse kust kregen we de melding dat een Canadese Seaking een noodlanding had gemaakt op het water.
De Poolster er op af om de kist te bergen.
Omdat de flotation gear de kist maar een bepaalde tijd boven water zouden houden werd besloten de bladen af te zagen. Dus een paar vliegtuigmakers algemeen met de schouw ernaartoe en aan het werk.
Eenmaal naast de Poolster werd de haak van de kraan vastgemaakt aan de rotorkop  en enigszins aangetrokken waardoor de kist tegen de romp van de Poolster werd aangedrukt. ook werd nog een touw om de staart vastgemaakt.
Dit alles omdat de kraan niet ver genoeg kon worden uitgedraaid om de kist vrij van de Poolster te houden.
Voor ons vliegtuigmakers was dit al een triest gezicht omdat we zagen dat de kist behoorlijk beschadigd werd nadat hij zo netjes in het water was gekomen.
Na een tijdje kwam de Breeveertien om de kist over te nemen, aan dek te hijsen en naar Den Helder te brengen.
De haak van de kraan van de Breeveertien werd ook bevestigd aan de rotorkop en langzaam werd de kist overgenomen van de Poolster.
Men had echter vergeten op tijd het touw om de staart los te maken en toen de Breeveertien begon te trekken hoorden we alles kraken en werd natuurlijk de staart beschadigd voordat het touw werd gevierd. Wij als vliegtuigmakers zagen dit allemaal met lede ogen aan.
De kist is naar het MLTB op De Kooy gebracht.

Netjes geland en helemaal intakt.
Foto's met dank aan Karel Verhoosel.

Omdat gevreesd werd dat de flotationgears de kist niet lang genoeg boven water zouden houden werden de bladen afgezaagd  om de kist eenmaal tegen de Poolster aan met de kraan boven water te houden.

Bemanning Poolster in 1974 en anekdote van Karel Verhoosel

Een anekdote van Karel Verhoosen na de reis naar Las Palmas, Cadiz etc.

Sjef had in Las Palmas een projector gekocht en die had hij in de doos (garantiebewijs bovenop). Ik had ook een projector in m’n kast staan (voor bepaalde filpmjes) en had daar nog nooit problemen mee gehad. Van de 2 douaniers (groene) die meestal bij ons aan boord kwamen (ex-MATR 1 Van Gent en Ome Jaap) had ik dat weleens gehoord dat je die gewoon in je kast moest zetten.

Na die reis kwam de Zwarte Bende aan boord, omdat we uit een Europees land (Cadiz) kwamen en daarvoor in Landen waren geweest waar ze drugs verkochten en zodoende andere invoerregels stonden voorgeschreven.

De douaniers waren ze met een paar man bij ons in de hut geweest en niets gevonden, alleen de projector van Sjef. Maar toen ze uit de hut wilden gaan struikelde de laatste man over het drempeltje en greep zich vast aan de tafelrand en die was niet zoals in de andere hutten. Wat hadden ze gedaan? KPLHOFM Sjef en KPLKOK Nico hadden in de U-balken van het tafelblad een paar harboardplaten gelegd en die volgestopt met sloffen sigaretten en flessen sterke drank. Ze hadden mij niets verteld omdat de douane altijd bij mij op het bureau de formulieren afstempelde, maar voor de rest wist iedereen in de hut ervan.

Ik werd opgebeld door KPLTLG Rob Flierboom die mij vertelde dat ik onmiddellijk in de hut moest komen en vuilniszakken moest meebrengen. Ik weet nog dat Ome Jaap zei: “dat ziet er niet goed uit”.

Ik kwam in de hut en de vloer lag bezaaid met sloffen sigaretten en flessen drank. Ik moest m’n kasten en laden (onder het bed) openmaken en alhoewel mijn projector gewoon in de kast stond, werd daarvan niets gezegd.

De vraag werd gesteld: “Van wie is al dit spul?”. Van niemand dus en vervolgens werd het al het spul in beslag genomen en afgevoerd in vuilniszakken. Van Sjef hoorde ik later dat hij zijn spullen had teruggekocht van de douane in Amsterdam tegen een aanzienlijk bedrag + boete.

Foto's van een alle hens afkomstig van Karel Verhoosel  met veel collega's die tijdens mijn vaarperiode aan boord zaten.

1974/1975. Poolster, BOZ foto's en slagzij

Tijdens een grote NAVO oefening werd door twee kleinere bevoorraders olie overgepompt in een grotere.
Op de een of andere manier ging er iets niet goed met de balast tanks want de Poolster maakte steeds meer slagzij tijdens het overpompen. De verwachting was dat eenmaal gereed met overpompen de Poolster koers zou veranderen en het wel weer goed zou komen.
Het scheen echter te verergeren en de slagzij werd wel kritiek. op een gegeven moment viel electriciteit uit omdat een paar generatoren stopten. Door de slagzij??
Het was een angstige situatie en ik was blij met mijn zwemvest en positie op het helidek.
Uiteindelijk kwam het goed door neem ik aan het op de juiste manier vullen van de ballast tanks.

BOZ met van Speijck

BOZ met de alternatieve methode van achteruit

Hr Ms Utrecht komt langszij

van Speijck

Boven de Ruyter en onder de Zeven Provinciën

1974, Poolster, hoistex met de wasp boven de Zeven provinciën, toen het vlaggeschip van het escader.

Hoistex boven de zeven provincien.

Een foto van de officieren aan boord met vijfde van boven boordvlieger Sneider en Versluis net boven de zittenden tweede van links.
Foto van Karel Verhoosel

1975, Poolster, de BVP ontspannen in het kantoor

Regelmatig werd er een treetje bier gehaald om in het BVP kantoor te nuttigen. Persoonlijk ging ik liever naar het verblijf voor een lekker tapbiertje en om met de vlootcollega's een praatje te maken.
Ik had ook altijd "vakliteratuur"bij me en de mannen zijn druk aan het studeren :).
Links met bril Matjeu Tering, rechts Henk Rijneveld en uiterst rechts Jan de Rijke.

De meeste mannen van de BVP kwamen van Valkenburg om hun vaarterm te maken en waren natuurlijk altijd blij als er weer een neptune overkwam.

1975, Poolster, Gibraltar

Gibraltar, een haven bij de meeste marinemannen welbekend.

Ik heb helaas niet echt herinneringen van het stappen daar.

1974/1975, Poolster, olieladen aan de olielaadsteiger bij Caparica.

De accomodatie aan boord van de Poolster was prima, veel ruimte in de verblijven, hutten en werkplaatsen.

Dit was ook wel nodig want we werden niet toegelaten in alle havens en meerdere keren was het slechts olieladen zonder passagieren zoals aan de NAVO olielaadsteiger in Caparica, aan de Taag aan de overkant van Lissabon.

Wat me vooral blij maakte was dat lekkere tapbiertje in het gezellige korporaalsverblijf en de karbonades die je daar kon bestellen en bakken.

Dichter dan dit kwamen we niet tot het land. een lange olielaadsteiger

Hier is een link naar google met de olielaadsteiger:

https://www.google.co.th/maps/@38.66545,-9.249769,3a,75y,335h,90t/data=!3m4!1e1!3m2!1sc3w1dJ1hoH2Bnya7PNVe2Q!2e0?hl=nl

Door mijn grote telelens kon ik in beeld brengen wat we misten

Tapbaas Cor Saarloos in het korporaalsverblijf